دعوت، به چه قیمتی؟
دعوت، به چه قیمتی؟
یکی از نقاط قوت دولت آقای احمدی نژاد، بحث سیاست خارجی این دولت بوده است. سیاست خارجی دولت عدالت محور از همان سال 84، بر خلاف 16 سال گذشته اش، از موضع بالا و بر پایه ی "سوال از ما و جواب از غرب" شکل گرفت. باز کردن پلمپ تاسیسات هسته ای کشور و مطرح کردن رژیم صهیونیستی به عنوان بزرگترین خطر هسته ای منطقه و طرح مساله هولوکاست از جمله این سیاست ها بود.این در حالی است که در دو دوره ی پیش از دولت عدالت محور یعنی دوره های سازندگی و مخصوصا دوره ی اصلاحات، سیاست خارجی به گونه ای منفعلانه و تقریبا فقط در مقام پاسخ گویی به ادعاهای واهی و فرصت سوزانه غرب می گذشت که نتیجه ای جز کندی در روند پیشرفت کشور را حاصل نکرد.
سیاست خارجی دولت احمدی نژاد نسبت به گذشته آنقدر قوی و به اصطلاح انقلابی عمل کرده بود که منتقدین عمدتا اظهار نظرهای چند نفر منتسب به دولت و همچنین بحث موازی کاری در سیاست خارجی-مثل اظهار نظرهایی در مورد دوستی با مردم اسرائیل و مکتب ایرانی-را از نقاط ضعف در مساله سیاست خارجی دولت می دانستند.
با همه ی این احوالات، کنفرانس خبری دوشنبه شب رئیس جمهور، با اظهار نظر غیر منتظرانه آقای احمدی نژاد همراه بود. این اظهار نظر عجیب چیزی نبود جز دفاع وی از دعوت پادشاه(دیکتاتور) اردن به ایران! که سر و صداهای زیادی را از هر طرف بلند کرده است. مثل همیشه مجلسی ها پیشقراولان این انتقادات بودند. در حالی که بعضی ها نظرشان این است که دعوت از پادشاه اردن یا به عبارت بهتر دیکتاتور اردن در مقطع کنونی و با توجه به اوضاع منطقه، به صلاح نیست، افرادی هم این دعوت را ضروری می دانند.
از این اظهار نظرها که بگذریم، باید دید استدلال رئیس جمهور در مورد دعوت از دیکتاتور اردن چیست؟ چیزی که مشخص است این است که پافشاری آقای احمدی نژاد به این دعوت چیزی جز آگاه سازی اردن از توطئه های آمریکا و رژیم صهیونیستی در مورد طرح جدید استکبار برای آوارگان فلسطینی نیست. گویا قرار است در این طرح، سرزمین جدیدی را در اردن برای آوارگان فلسطینی اختصاص دهند!
اما سوال اینجاست که آیا این آگاه سازی با توجه به اوضاع منطقه و انقلاب های صورت گرفته در کشورهای منطقه، فقط به صورت دعوت از دیکتاتور منفور اردن که مواضع همسویی با آمریکا و رژیم صهیونیستی دارد، امکان پذیر است؟
اگر مساله آگاه سازی اردن از نقشه استکبار برای منطقه است که این کار با فرستادن یک هیئت از جمهوری اسلامی به اردن برای توجیه آنها، امکان پذیر است. دیگر نیازی به دعوت از این هم پیمان آمریکا و رژیم صهیونیستی نیست.
آقای احمدی نژاد مگر شما معتقد نیستید که زمان، زمان دیپلماسی عمومی است و دیپلماسی عمومی است که نقش تعیین کننده ای را در جهان امروز بازی می کند. پر واضح است که دعوت از پادشاه اردن، با توجه به هجمه ی رسانه ای که قطعا در این مورد راه می افتد، نتیجه اش به طور عمده فقط سیگنال های منفی است که برای مبارزان و مردم در حال قیام منطقه فرستاده می شود.ضمن اینکه رئیس مجلس اردن هم چند روز پیش با حمله شدید به سیاست های نظام جمهوری اسلامی، ایران را متهم کرده است به اینکه در امور داخلی کشورها دخالت می کند و به دنبال بحث هلال شیعی در منطقه است. این گونه اظهار نظرها، اصل نتیجه دار بودن آگاه سازی جمهوری اسلامی را نیز در هاله ای از ابهام فرو می برد.
والعاقبة للمتقین