تسخیر لانه ی سرمایه داری وال استریت؛ 13 آبان آمریکایی ها

تسخیر لانه ی سرمایه داری وال استریت؛ 13 آبان آمریکایی ها

لانه ی فساد، لانه ی جاسوسی، لانه ی ترور، لانه ی سرمایه داری، لانه ی ... خیلی فرقی با هم نمی کنند. یک هدف دارند با چندین عنوان. همه اشان ضد معنویت و عدالتند و صد البته دشمن خونین فریادگران معنویت و عدالت.

با این احوال، امام، باید 13 آبان 43، به ترکیه تبعید می شد، چون سیره ی عملی اش، نظام فساد و ترور و سرمایه داریِ دنیا را بر نمی تافت.

14 سال گذشت(13 آبان 57) تا سربازانِ در گهواره ی حضرت روح الله، در اعتراض به کاخ سیاه فساد و ترور و سرمایه داری برخاستند و بهایش را نیز با خون دادند.

دم مسیحاییِ خون شهیدان دانش آموز، کار خودش را کرد. 13 آبان 58 لانه ی فساد و ترور و جاسوسی به دست دانشجویان مسلمان پیرو خط امام، فتح شد و کارگزاران شیطان در زنجیر شدند. انقلاب دوم اتفاق افتاده بود و گُندهِ لاتِ دنیا نتوانست هیچ غلطی بکند. اما امام و فرزندانش به این چیزها راضی نبودند. می گفتند وقت کم است، باید پرچم لا اله الا الله را بر بام همه ی امپراطوری های دنیا برافراشته کنیم.

سی و دو سالی هست که از آن ماجرا می گذرد. با اینکه هنوز پرچم ها برافراشته نشده اند اما لانه های فساد و ترور و سرمایه داری شیطان بزرگ در بیش از 80 کشور و 1000 شهر، دارد نفس های آخر را می کشد.

تسخیر لانه ی سرمایه داری و بی عدالتی وال استریت، قلب شیطان بزرگ و غده ی سرطانی را نابود خواهد کرد، ان شاءالله...

یادمان نرود 13 آبان، بازخوانی و پاسداشت درسِ بزرگ جوانان و ملت ایران به همه ی آزاده های دنیا از جمله جنبش 99 درصدی تسخیر وال استریت است.

وعده ی ما، جمعه 13 آبان، برای پاسداشت روز مبارزه با استکبار و حمایت از جنبش 99 درصدی مردم دنیا بر ضد نظام فساد و ترور و سرمایه داری.

والعاقبة للمتقین

"سرزده" مروّج "انجام کار اداری به شرط تشویق"

"سرزده" مروّج "انجام کار اداری به شرط تشویق"

یکی از مجموعه های خبری صدا و سیما که با ورودش به عرصه ی خبررسانی، تحولی را نسبت به مجموعه های خبری خشک و حوصله سَر بَر قبل از آن ایجاد کرد، مجموعه خبری 20:30 بود؛ تا جایی که بعد از مدت کوتاهی توانست یکی از پر مخاطب ترین بخش های خبری صدا و سیما شود.

چند وقتی است که قسمتی به 20:30 اضافه شده است به نام "سرزده". سرزده گزارشی است از میزان رضایتمندی اقشار مختلف مردم از یک سازمان یا اداره در محل آن سازمان یا اداره. البته این گزارش مانند گزارش های متعارف یکطرفه نیست؛ بلکه این گزارش به صورتی است که بلافاصله رضایتمندی یا نارضایتی افراد مراجعه کننده به افراد مراجعه شونده انتقال داده می شود و علت آن پرسیده می شود. تا اینجای کار همه چیز عالیست و این حرکت مصداق بارز امر به معروف و نهی از منکر کارمندان و همچنین مسئولانی حساب می شود که کارمندانشان مستقیم با مردم سر و کار دارند. اما مشکل از آنجا شروع می شود که مدیر سازمان یا اداره کذایی، از یک طرف به کارمند ظاهراً وظیفه شناسی که افرادی از او راضی بودند، وعده ی تشویق هایی مثل سفر حج عمره و مشهد مقدس و ... می دهد و از طرف دیگر به کارمندی که افرادی از او ناراضی بودند، وعیدهایی با هزار اما و اگر! اگر با حُسن نظر، فرض را بر این بگیریم که مدیر سازمان یا اداره کذایی، چنین وعده و وعیدهایی را صرفاً بدلیل حضور دوربین سرزده 20:30 و خود شیرینی و شایسته سالاری های پشت دوربینی! انجام نداده است، این سؤالات پیش می آید که:

آیا چنین تشویق هایی جایگاهی در نظام اداری ما دارد؟ آیا ما بنا را بر این گذاشته ایم که هر کس وجدان کاری، که وظیفه ی دینی و ملی و انسانی اش است را رعایت کرد، تشویقش کنیم؟ بازخورد این نوع تشویق های منفعلانه و غیرضروری که از پول بیت المال تأمین می شود، چیست؟ آیا جز این است که توقعات را در اداره جات بالا می برد.

"سرزده" غیر مستقیم به مردم می گوید که روال این است که افراد وظیفه اشان در محیط کاری و اداری را نصفه و نیمه انجام می دهند و اگر کسی صرفاً وظیفه اش را کامل انجام داد، باید مورد تشویق واقع شود! مگر کسانی که برای بهتر و سریعتر انجام شدن کارشان- که در موارد بسیاری همان انجام وظیفه ی قانونی مسئول مراجعه شونده است- به فرد مسئولی رشوه می دهند، کاری غیر از کاری انجام می دهند که "سرزده" مروّج آن است؟  قدیمی ها به این می گفتند قوزِ بالا قوز! مردم خیلی از برآیند وضعیت اداری کارمندان و به اصطلاح پشت میزنشین ها، راضی بودند، حالا برنامه "سرزده" با ترویج تشویق های غیرضروری، که نتیجه اش "انجام کار اداری به شرط تشویق" است، به رضایت مردم هم اضافه می کند!

والعاقبة للمتقین